[Önceki] | [Sonraki]

4. gün

Perþembe sabahý ayný zamanda çadýrda gözlerimizi açtýðýmýz ilk sabahtý. Amacýmýz önce Alanya'yý gezmek sonra da Beyþehir'e gitmekti.

Önceden benim aklýmdaki yol Manavgat yakýnlarýndan çýkýp Beyþehir'e giden yoldu (1)

Fakat Harun yaptýðý araþtýrma sunucu Hadim'den giden yolun çok güzel olduðunu söylüyordu. Ben de eski yolu kýsmen de olsa görmek istediðimizden elde ettiðimiz yol çok daha uzun bir yol olmuþtu. (2) Eðer vakit yetmezse de bu sefer 3. yolu kullanacaktýk. Tabii buna yol esnasýnda karar vermek mümkündü. Yani Hadim yolunu seçecek, eðer zaman yetmezse ilerki kýsýmlarý Seydiþehir üzerinden yapacaktýk.



Ýlk olarak çadýrlarý toplamaya koyulduk. Çadýrlarý toplarken ufak ve sevimli bir varlýk inatla yerdeki depo üstü çantama ulaþmaya çalýþýyordu. Onun çantaya çok yaklaþtýðý sýrada ben henüz çadýrý týoplayamamýþtým. Ben de çantayý iki karýþ öteye taþýdým.



Ýlk olarak Alanya kalesine gittik. Bu kalenin yolunda da güzel hairpin'ler varmýþ hani.



Kale, yukardan böyle görünüyor.



Þehir, ayaklarýmýzýn altýnda...





Fotograf çekmeyi ihmal etmedik.





Kalenin olduðu tepe çok dik. Deniz tarafýnda bir yerlerde tekne ile ulaþýlan bir maðara vardý galiba. Ama yukardan ne desem yalan...



Ýyice bakýndýktan sonra dönüþe geçtik. Ýyi ki sabah gelmiþiz. biz dönerken bir çok tur arabasý kaleye henüz çýkmaktaydý. Aþaðýda kýzýl kule görünüyor. Tershane ise bulunduðumuz yerden seçilmiyor.



Geldiðimiz yoldan geri dönerken fotograf çekmeye devam ettik. Bir kapý ve kitabe... Kapýdan ayný anda tek bir araç geçebilir.





Alanya'dan Gazipaþa istikametinde çýkýp bir benzin istasyonuna girdik. Burada muhabbet ettiðimiz bir beyin - ki ismini unuttum - önceden 6 silindirli Honda CBX ve Honda CX500 kullanmýþ olduðunu, þimdi de halen motor kullanmakta olduðunu öðrendik. Herkes gibi ona da Hadim yolunu sorduk. Açýkçasý benim aklýmda hep ilk yol vardý.

Neyse, biraz uðraþýdan sonra yolun ucunu bulduk. Biraz gittikten sonra yolda ne aradýðýný anlamadýðýmýz bir yengecin yanýndan geçtik. Týrmanmaya baþlamýþtýk. Benim hararet artýnca çok huylandým açýkçasý. Sonradan belli bir seviyede sabitlenince endiþelenmeyi býraktým. Virajlar ile ilgilenmek insaný yeterince meþgul ediyordu zaten.



Dünya ayaðýmýzýn altýnda idi.



Bu noktadan sonra manzarasý müthiþ olan birçok noktadan geçtik. Diðer arkadaþlarýn çektiði uçurum fotoðraflarýnýn manzaralarýnýn beynimize kazýdýk. Fakat paranoyak olan bendeniz hep güvenli bir yerde durmaya çalýþtýðýmdan kör virajlarýn yanýnda durmak istemediðimden nispeten merhametli bir doðanýn fotoðraflarýný çekebildim.

Bu resimde Harun karþý tepe eteklerinde ve pire gibi ufacýk görünmekte. Umarým kendisini seçebilirsiniz.



Ýyice gittikten sonra aralarda yayla tadý veren düzce yerler, yemyeþil bir doða ve daha hýzlu virajlar çýktý karþýmýza.















Yine yol almaya devam...

Bir köyden sonra yolumuz dereyle kesiþti.









Araziye havada yýrtýcý kuþlar hakimdi.





Bu þelaleye biz de rasladýk. Zaten her yerden bir kaynak fýþkýrýyordu.





Her neyse, biz böyle bir süre daha devam ettikten sonra doða yine yayla görünümünü almýþtý. Karþýmza bu esnada bir kavþak çýktý. Solu gösteren tabelada Hadim yazýyordu. Fakat yol topraktý bir terslik var dedik tabii. Ama artýk ben mantýðýmý fazla da yormuyordum. "Yeter ulan"dý, endiþe iþ hayatýna aitti.

Tabii yola girdik. Enduro olarak doðmayan motorum bu toprak toldaki tekerlek izlerine girince, zemin kumlu, taþlý olunca korkudan kuyruðunu bacakarý araþýna alýyordu. Halbuki at da sahibi kadar cesur olurmuþ. Bir yere kadar gaz vere vere iyi gitti. Sonraki görüntüden ve yolun doðru yol olduðundan iyice þüphe edince Harun yakýnlarda birilerini bulup sormak umuduyla devam etti. Ben de doksan derece sola dönüp bayýr týrmanan, zemini daha da bozuk yolun baþýnda beklemeye baþladým. Fakat geçen zamanýn çokluðu beni kýllandýrýnca ben de girdim yola. Gazý yeteri kadar çok vermek motorumun enduro taklidi yapmasýna yetmiþti.

Dört beþ yüz metre sonra Harun'la karþýlaþtýk. O da kimseyi bulamayýp geri dönmeye karar vermiþ fakat motoru ise tozda yuvarlanmak, yatýp uyumak istemiþti. Zaman kaybý da bundandý. Zaten Cumartesi günü benim motor da aynýsýný yapacaktý.

Sonra ben de motoru çevirdim ve kavþaða geri döndük. topraktaki son metrelerde ise sanýrým boynumu arý soktu ama toprakta gazlarken ve gidon deli gibi sallanmak isterken arýyla falan ilgilenemedim. Daha sonralarý kask içinde dolanan arýlar da oldu ama artýk iyice umursamaz oldum. Zaten onlar da beni ýsýrmaya zahmet etmediler.

Bu resimler ise bu maceradan biraz sonrasýna ait:





Yolumuz bizi daha sonra iyice yükseklere taþýdý. 1925 metre rakýmlý Çukuryurt Geçidi'ne...





Eveet. Taþkent'e sað salim vardýk. Ama çok açtýk.

Þehir böyle kayalar arasýnda, kartal yuvasý gibiydi.



Bir restoran görünce hemen önünde durdum.







O zaman o kadar açmýþým ki harun ne yedi, yada yedi mi þimdi hatýrlamýyorum. Gerçi raporu yazmak için masamdan kalkamadým, þu anda saat 00:58 ve yine açým. Belki de ondandýr.



Çok güzeldi... Devam ettik. Sonra yýkýk bir köprü gördük.



Yollar ne güzelmiþ...





Amca kameraya iyi yakalandý.



Akdeniz sahilinde açýðýmýz gözlerimiz, günün uzunca bir kýsmýný virajýn arkasýnda ne olduðunu takip etmekle geçirmiþti. Yolumuzun eðlenceli, yavaþ ve manzaralý kýsmýný büyük ölçüde geçmiþtik. Kafamýzdaki bir soru ise henüz yanýtlanmayý bekliyordu. O da uzun rota (2) için vaktimiz var mýydý, yapacak mýydýk yoksa basit bir þekilde Seydiþehir'den geçerek (3) düz ve kýsa yoldan mý varacaktýk Beyþehir'e? Bu sorunun yanýtýný vermemiz gereken nokta Bozkýr'dý.



Bozkýr'a vardýðýmýzda saat 16:50 idi. Seydiþehir üzerinden bile gitsek çadýrlarý ancak gün batarken kuracaktýk. Biz de yola 3. rotadan, yani Seydiþehir üzerinden gitmeye devam ettik. Yol ayrýmýndan yirmi otuz dakika sonra ise bana "Lan, acaba öteki rota mý daha kýsa sürecekti?" dedirten bir durumla yüzyüze geldik.

Aslýnda Harun fotograf çekelim dediðinde kaza resmi çekmem demiþtim ama þu anda görülen odur ki Harun'un ceple çektiði bu resmi koyarak tükürdüðümü yalamaktayým.



Kaza yapmýþ olan kamyon ve arkasýndaki çekici yüzünden geçme imkaný bulamadýk. Ancak bana o zaman için çok uzun bir zamanmýþ gibi gelen sekiz on dakika sonra yola devam edebildik.

Yol, bundan sonra bir çok yerde cetvel çizgisi düzlüðündeydi. Zaman zaman yolumuza sulama kanallarý eþlik ediyordu.

Seydiþehir'de yalnýzca Seydiþehir Alimunyum Fabrikasý'nýn resmi çekmek için oyalandýk.







Beyþehir'e en sonunda vardýk. En son sekiz on yaþýndayken gördüðüm bu þehire þimdi yeniden gelmiþtim. Aklýmdaki derin düþünce ise "Çay nerede?" idi. Bir çay bahçesi görünce motorlarý park ettik, çaylarý söyleyip, kamp listesini ve telefonu elimize aldýk.



Akseki yönünde 5. kilometrede olan Ada Kamping ile görüþtük. Kampa gitmeden önce son olarak bir eczane bulmamýz gerekiyordu. Tarif edilen yeri ararken rasladýðýmýz CBR600 kullanan arkadaþ bize hastanenin ve dolayýsýyla eczanelerin olduðu sokaða kadar yol gösterdi.

Sonrasýnda kamp yerine gittik. Gün batarken biz de çadýrlarýmýzý kurduk. Bu gece 1128 metrede uyuyacaktýk.



Kamping sahibi ile konuþup bilgi aldýk. Benim en son býraktýðýmdan beri gölden sulama amacýyla çok fazla suyun kanallar vasýtasý ile alýnmasý neticesinde göl kýyýsý çok daha ilerilere çekilmiþ. Tarým yapalým derken göz çýkarýlmýþ.

Geceleri ekstra gelir için madencilik yapmýyoruz, ama görüntü yine de þüphe uyandýrýyor.



Kampta akþam yemeðinde sazan var.





Eee, artýk yatçez kalkçez...



[Önceki] | [Sonraki]